Διάφανα Κρίνα (Ελληνικό Rock)

Τα Διάφανα Κρίνα είναι ένα ελληνικό ροκ συγκρότημα. Αποτελείται από τους Θάνο Ανεστόπουλο (φωνή/ ακουστική κιθάρα/ φυσαρμόνικα/ πιάνο/ όργανο), Νίκο Μπαρδή (κιθάρες/ τρομπέτα/ κρουστά/ συνθετητές/ μεταλλόφωνο), Κυριάκο Τσουκαλά (κιθάρες/ πλήκτρα/ κρουστά/ γεννήτρια ήχων), Παντελή Ροδοστόγλου (ηλεκτρικό μπάσσο) και Τάσο Μαχά (τύμπανα/ κρουστά).
Ιστορικό
Τα Διάφανα Κρίνα σχηματίστηκαν το 1991. Το 1994 κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Wipe Out ο πρώτος τους δίσκος. Ήταν το single Λιώνοντας Μόνος / Κάτω Απ' το Ηφαίστειο. Το 1996 με την συμμετοχή του Παναγιώτη Μπερλή στα πλήκτρα, κυκλοφορούν το δίσκο Έγινε Η Απώλεια Συνήθεια Μας. Το 1997 συμμετέχουν στη συναυλία Rock Of Gods, η οποία έγινε στο γήπεδο του Απόλλωνα Αθηνών (Ριζούπολη), μαζί με συγκροτήματα όπως οι Sisters Of Mercy. Το 1998 κυκλοφορούν το δίσκο Κάτι Σαράβαλες Καρδιές. Την ίδια χρονιά δίνουν την πρώτη τους συναυλία στο club ΡΟΔΟΝ. Το 1999 ανοίγουν την συναυλία των Tindersticks στη μουσική σκηνή Σφεντόνα (Λεωφόρος Αλεξάνδρας).

Το 2000, μετά από την αποχώρηση του Παναγιώτη Μπερλή από το σχήμα, κυκλοφορούν το single Είναι Που Όλα Ήρθαν Αργά. Την ίδια χρονιά επίσης φεύγουν από την Wipe Out, δημιουργούν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, την This Is My Voice Records και κυκλοφορούν το δίσκο Είναι Που Όλα Ήρθαν Αργά. Τον Οκτώβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος Ευωδιάζουν Αγριοκέρασα Οι Σιωπές ενώ στο τέλος του 2000 τα Διάφανα Κρίνα διασκευάζουν το τραγούδι Θάνατος του Παύλου Σιδηρόπουλου με αφορμή τον δίσκο συλλογή από την EMI Στον Π - Αφιέρωμα Στον Παύλο Σιδήροπουλο.

Το 2001 κυκλοφορεί ο δίσκος Καινούργιος Τόπος / Κάτω απ' το Ηφαίστειο, ως ένθετο στο περιοδικό Fractal Press. Το 2002 ο Θάνος Ανεστόπουλος κάνει ακουστικές (unplugged) εμφανίσεις με την κιθάρα του στο bar Closer στην Αθήνα. Στο τέλος του 2002 τα Διάφανα Κρίνα γράφουν την μουσική για το θεατρικό έργο Δεσποινίς Τζούλια.

Στα μέσα του 2003 κυκλοφορεί και πάλι από την This Is my Voice Records ο δίσκος Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία. Το 2004 τα Διάφανα Κρίνα πραγματοποιούν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα (ενδεικτικά μπορεί να ειπωθεί ότι το 2001 πραγματοποιήσαν 170 συναυλίες σε όλη τη χώρα).

2005 - Κυκλοφορεί το βιβλίο/CD - Ο γύρος της μέρας σε 80 κόσμους από την εκδοτική εταιρεία Ίνδικτος.

Τον Νοέμβριο του 2008 αναμένεται με ενδιαφέρον ο νέος δίσκος ο οποίος προς το παρόν είναι στην φάση της ηχογράφησης.

Πηγή: Wikipedia

Years Active: 1991 - present

Δισκογραφία: (Albums)
* 1994 Λιώνοντας μόνος / Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - Wipe Out Records)
* 1996 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας (Wipe Out Records)
* 1998 Κάτι σαράβαλες καρδιές (Wipe Out Records)
* 2000 Είναι που όλα ήρθαν αργά (Single - This is my Voice Records)
* 2000 Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές (This is my Voice Records)
* 2001 Καινούργιος τόπος / Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - ένθετο στο Fractal Press)
* 2003 Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία (This is my Voice Records)
* 2005 Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους (Ίνδικτος)
* 2008 Κι η αγάπη πάλι θα καλεί (Roll Out, διανομή Sony BMG)

http://www.diafanakrina.info

Διάφανα Κρίνα - Μέρες Αργίας


Στίχοι:
Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα' μαι όπως είμαι
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου
εκεί που υψώνομαι να μάθω οτι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει
δεν θα ρωτήσω αναιδώς που το κεντρί σου
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει "σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει"!

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.

Δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου
θα 'ρθει την ώρα που σπαράσεται το φώς μου.

Διάφανα Κρίνα - Έγινε η απώλεια συνήθειά μας


Στίχοι:
Γλείφω το οξύ απ' τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο
τα χρόνια που περάσανε μ' αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο
πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια

Η απουσία σου μ' εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω
νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω
κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή
έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή

Διάφανα Κρίνα - Μίζερο φως


Στίχοι:
Μίζερο φως, στο δωμάτιο
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα
Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του
Μπρος στον καθρέφτη γέρνει τη μορφή του
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Σφίγγει γερά, το μαχαίρι του
Το φέρνει αργά πάνω στο στήθος του
Τα μάτια κενά, ένα άθλιο τέρμα
Ένας τρελός, ένας τρελός μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα

Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Διάφανα Κρίνα - Αν το βρείς


Στίχοι:
Σε μια άδεια ζωή τα ερείπια που καπνίζουν
κι ούτε στάλα βροχής από σένα δεν φτάνει
μες στα βάθη της γης ξέρω ένα βοτάνι
που τη λήθη χαρίζει σ' αυτούς που αγάπησαν.

Αν το βρεις, αν το βρεις χάρισέ το σε μένα
όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα.
Είναι ο πόνος βαθύς κι η αγάπη δεν φτάνει
είναι ένας ύπνος βαρύς αγκαλιά με έναν ξένο
από πού ήρθες εσύ σαν παιδί γερασμένο
να με κρύψεις μακριά απ' τη ζωή μου που χάνει.

Από πού ήρθες εσύ, τι κοιτάς το φεγγάρι
όσα είναι μακριά μόνο αυτά μας ορίζουν
πορφυρά ξωτικά που γλυκά μας κοιμίζουν
σε μια αγκάλη ζεστή που νεκρούς θα μας πάρει

Διάφανα Κρίνα - Με ρωτούν οι χειμώνες


Στίχοι:
Με ρωτούν οι χειμώνες, τα σκυλιά μες στο κρύο
Με ρωτούν τα μελτέμια που με κόψαν στα δυο
Με ρωτούν τα φεγγάρια, κι οι νεκροί γαλαξίες
Με ρωτούν τα σκιάχτρα, κι οι νεκροί στις γωνίες

Αν κουράστηκα να σέρνω εδώ κι εκεί τη ζωή μου
Αν ακόμα ανασαίνω, αν κοχλάζει η ζωή μου
Που γυρίζω τις νύχτες, και τι ψάχνω να βρω
Αν αυτό το ναυάγιο εκεί στην άκρη είμαι εγώ

Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου
Μπαίνω αλλόφρων από εξόδους κινδύνου
Καθώς όλοι τρέχουνε μακριά να ξεφύγουν

Τραγουδάω την μνήμη, την χαρά, την συγνώμη
Γιατί ξέρω πως τίποτα δεν χάθηκε ακόμη
Μα εγώ στήνω γιορτές για τους ανθρώπους που χάνουν
Καταπίνω φωτιές, μοιράζω τα υπάρχοντα μου

Κι όταν σβήνουν τα φώτα, μου σφίγγεις το χέρι
Και μου λες ‘τι θα γίνω, αν χαθείς’
Μην φοβάσαι μωρό μου, πάνω λάμπουν τ’ αστέρια
Κι εδώ κάτω λάμπουμε εμείς

Μας προσμένουν σαν στοιχεία που διψάνε για στάχτη
Οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη
Νυσταγμένες μελωδίες στου μυαλού μας τα βάθη
Οι παλιές μας φοβίες, τα ολοκαίνουρια λάθη

Μας προσμένουν οι μεγάλοι κι οι απέραντοι δρόμοι
Μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμα
Μας προσμένουν σαν στοιχεία που διψάνε για στάχτη
Οι πιο άγριες χαρές, τα πιο υπέροχα πάθη