Active Member (Hip-hop, Low bap)

Οι Active Member είναι σίγουρα το σημαντικότερο hip hop γκρουπ στην Ελλάδα, αλλά & γενικότερα ένα απ’τα πιο γνωστά & δημοφιλή συγκροτήματα στη χώρα μας. Η δημοτικότητά τους έχει να κάνει, σε μεγάλο βαθμό, με τους εμπνευσμένους, άμεσους & πάντα ουσιαστικούς στίχους, αλλά & με τη σκληρή δουλειά που έχουν καταβάλει κατά τη διάρκεια της πορείας τους . Είναι απ’τα συγκροτήματα που τα εκτιμάει πολύ όχι μόνο το κοινό & οι κριτικοί, αλλά & αρκετοί καλλιτέχνες που δεν προέρχονται απ’τον χώρο της hip hop μουσικής. Πρόκειται για συγκρότημα με άποψη, με επαφή με το κοινό του & βέβαια πρόκειται, όπως συχνά έχει ειπωθεί, για συγκρότημα με μέλλον.

Πυρήνας των Active Member είναι ο συνθέτης & στιχουργός B.D. Foxmoor (Μιχάλης Μυτακίδης κατά κόσμον), ο οποίος εκτός από τους Active Member ασχολείται & με την παραγωγή δίσκων άλλων hip hop σχημάτων, μέσα από τις Freestyle Productions. Βάση του συγκροτήματος είναι το Πέραμα, από όπου οι Active Member παρεμβαίνουν όχι μόνο μέσα από τη μουσική τους, αλλά & μέσα από τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους, κάνοντας πράξη τον τίτλο "Ενεργά Μέλη" ---ενεργά μέλη μιας κοινωνίας σε παρακμή, αλλά & ενεργά μέλη του μουσικού χώρου του hip hop που προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανό & φρέσκο στην Ελλάδα.Μάλιστα, οι Active Member έχουν διαμορφώσει ένα δικό τους είδος hip hop, που ονομάζουν low bab ---ο τίτλος αυτός , απ΄ό,τι έχει πει ο B.D. Foxmoor σε συνέντευξή του, αποτελεί παραλλαγή ενός όρου που χρησιμοποιούνταν παλιότερα στην Αμερική, & φανερώνει την πίστη του συγκροτήματος στις ρίζες του αληθινού hip hop.

Οι Active Member δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του ’90---απ’το συγκρότημα πέρασαν, τον πρώτο καιρό, αρκετά μέλη, & προς τα τέλη της δεκαετίας διαμορφώθηκε ένα πιο σφιχτό, μικρότερο σχήμα το οποίο διατηρείται. Ο ήχος του γκρουπ εξελίχτηκε από δίσκο σε δίσκο, τόσο στιχουργικά όσο & μουσικά, & η επιτυχία τους σαφώς συνέβαλε στην άνθηση του hip-hop στην Ελλάδα, τόσο που από ένα σημείο & μετά, όλες οι δισκογραφικές εταιρείες απέκτησαν από ένα-δύο συγκροτήματα hip-hop στον κατάλογό τους.Οι ίδιοι οι Active Member έχουν πάντως αποκτήσει σταθερό κοινό, που συνεχώς διευρύνεται, ένα κοινό που τους πρωτογνώρισε το ’93 μέσα απ’τον πρώτο ελληνικό hip-hop δίσκο ("Διαμαρτυρία") & τους ακολούθησε σε όλες τις επόμενες δουλειές τους. Το ’95 έγινε η "μεταγραφή" στην Warner & η κυκλοφορία του "Μεγάλου Κόλπου", ενώ παράλληλα η Freestyle Productions συνεχίζει την ανεξάρτητη πορεία της δουλεύοντας με νέα σχήματα, & βγάζοντας συνεχώς νέες δουλειές. Ο δίσκος "Οι Μύθοι του Βάλτου" (με συμμετοχή της Έλλης Πασπαλά στο τραγούδι "Κοσμογονία") ανέβασε ψηλά τον πήχυ της ελληνικής hip-hop, όχι μόνο λόγω της στιχουργικής αρτιότητας & ωριμότητας, αλλά & λόγω της μελωδικότητας, που ενισχύεται & από τη χρήση πνευστών (όπως σαξόφωνο) & εγχόρδων οργάνων, κάτι καινούργιο για το hip-hop.

Πηγή: mic.gr

Band Members:
B.D. Foxmoor
Sadahzinia

Years Active: 1992 - present

Δισκογραφία: (Albums)
* Διαμαρτυρία (Freestyle Productions, 1993 – LP)
* Στην ώρα των σκιών (Freestyle Productions, 1994 – LP)
* Το μεγάλο κόλπο (WEA, 1995 – LP, CD)
* Από τον τόπο της φυγής (WEA, 1996 – 2LP, CD)
* Μύθοι του βάλτου (WEA, 1998 – LP)
* Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες (WEA, 2000 – CD)
* Στον καιρό του αλλόκοτου φόβου (WEA, 2001 – 2LP, CD)
* Πέρασμα στ' ακρόνειρο (WEA, 2002 – CD)
* Fiera (WEA, 2004 – CD)
* Blah-Blasphemy (8ctagon, 2005 – CD+DVD)
* Σκιεράτσα (8ctagon, 2006 – BoxSet περιορισμένης κυκλοφορίας με 3CDs)
- Blah-Blasphemy 2 (8ctagon, 2006 – 2LP, CD)
- Βαθύσκιωτα (8ctagon, 2006 – CD)
- Άπνοια (8ctagon, 2006 – CD)

http://www.lowbap.com/gr

Active Member - Άκου μάνα


Στίχοι:
Γεννήθηκα στο ραντεβού της νύχτας με τη μέρα
μια ζεστή Αυγουστιάτικη Δευτέρα
τα όνειρα ήταν λίγα, τα λόγια ήταν πολλά
και όλοι νιώθανε καλά.
Που το είδος θα κρατήσει και το γλέντι θα αρχίσει
τσάμπα της μάνας μου το δάκρυ είχε κυλήσει
η αγωνία της, ο πόνος, η λαχτάρα
μαζί με τις ευχές και μια κατάρα.
Που άκουσε το άστρο μου και κρύφτηκε στο φως
και από τότε είμαι τόσο μοναχός
και τα γέλια δε κρατάνε, κι οι υποσχέσεις δε μετράνε
και αυτοί που σ' αγαπάνε βλέπεις εύκολα ξεχνάνε.
Και φοβούνται να σταθούν κοντά στο χρόνο
κι από αγάπη δε μοιράζονται τον πόνο
βλέπεις το άστρο το δικό τους φωτίζει εκεί ψηλά
και έτσι όλα πάνε καλά.

ʼκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να'ναι κάπου εκεί στο φως
ʼκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.

Γι' αυτό και 'γω γυρνάω στο φως και τραγουδάω
έπαψα τις μέρες που περνάν πια να μετράω
μαζεύω τα κομμάτια μου και δεν ελπίζω
σε 'κείνα που με θέλουν πάντα, πίσω να γυρίζω.
Σφίγγω τα δόντια μου και έχω παρηγοριά μου
μόνο το όνειρό μου κι όσο αντέξει η καρδιά μου
θα είμαι εδώ και καλά να το θυμάστε
και αφού δε σέβεστε, θα με φοβάστε.
Γιατί εγώ ζώ μόνο ό,τι αγαπώ
φυλάω το ψέμα μου σε σας μόνο να πω
σ' όλους εσάς με το άστρο εκεί ψηλά
που δήθεν νιώθετε καλά.
Γιατι όλα γύρω σας αλλάζουν
ενώ οι μέρες που περνάνε σας τρομάζουν
μα εγώ μακριά πετάω τώρα τις ευχές
δε θα ξαναζήσω ποτέ μου εγώ το χθές.
Γιατί μάνα τα βρήκα όλα μπροστά μου
ο πόνος μου ζωή και διάλειμμα η χαρά μου
πάντα μάζευα ότι έμενε απ'τη στάχτη
μα η τύχη μ' έχει άχτι.

ʼκου μάνα, για όλους έχει ο θεός
Κι ίσως το δικό μου άστρο να 'ναι κάπου εκεί στο φως.
ʼκου μάνα για όλους έχει ο θεός.
Και μας χωράει ο ουρανός.

Αφιερωμένο στην eirini87 που το ζήτησε...
Active Member - Ο αδιάφορος


Στίχοι:
Κάτω στον τόπο της φυγής άμα τύχει και περάσεις
μπορεί να δείς πολλά που να θες να τα ξεχάσεις
αν συναντήσεις έναν τύπο που αλλιώτικος σου μοιάζει
μίλα του μπορεί λίγο ζωή να σε κεράσει.
Έχει στα χέρια το δικό του τ'αμάξι
τρελό για μας γι' αυτόν εντάξει
κάνει τράκα μπαταρίες κάν' του λίγο αγάπη τράκα
μην τον λυπηθείς γιατί θα σε πάρει για μαλάκα.
Κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά
αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά
κι αν μιλήσεις για τιμόνι μπροστά του όλο εφφέ
πρόσεχε άνετα οδηγάει και κρατάει κι ένα καφέ.
Έχει οργώσει τις πλατείες του ανήκουν όλοι οι δρόμοι
κι αν θα σ' ενοχλήσει ωραίος θα πεί και μια συγνώμη
δεν κορνάρει και μπροστά σου δεν θ' αράξει
και ποτέ δε βάζει ο Γιάννης γκόμενες στ' αμάξι.
Εκεί βάζει την ψυχή του η ψυχή μας δεν χωράει
τηνε βλέπει που πηγαίνει και από πίσω προχωράει
δεν πληρώνει εφορία τέλη κυκλοφορίας
δεν ξέρει απ' αυτά ο άρχων της αδιαφορίας.
Πάρ' του μια καλημέρα να σου πάει καλά η μέρα
κι αν σου βρώμησαν τα χνώτα και ζητάς αέρα
κανόνισε από τώρα που θα πας την Κυριακή
μπορεί να μην γυρίσεις αλλά αυτός θα 'ναι εκεί.

Όταν κάτι παράξενο με πιάνει
δεν ‘ναι τυχαίο που συναντάω πάντα τον Γιάννη
κι απ' της ζωής μου τα ψηλά με ξελαφρώνει
δώσ' του θεέ μου να κρατάει για πάντα το τιμόνι.

Γιατί είναι τίμιος και βασίζεται σε σένα
φοβάσαι τη ζωή του και ψάχνεις τα κλεμένα
ζητάει ό,τι του λείπει και λύπηση δε θέλει
- ψυχή πιο κυριλέ και σώμα σε κουρέλι.
Αυτός τσέπη δεν έχει στο χέρι ό,τι έχει
ζητάς ό,τι δεν έχει και τσέπη που ν' αντέχει
για reality show ωραίο θα ήτανε θέμα
θα τρέχαν οι φιλάνθρωποι να του χαρίσουν ψέμα.
Θα 'βρισκε δουλειά λεφτά και μια ευκαιρία
φτάνει να συμμάζευε την τόση αδιαφορία
μην εκτεθούν οι ανθρώποι εδώ είναι τώρα Ευρώπη
για να χαθεί το αλλιώτικο υπάρχουν τώρα τρόποι.
Μα εσείς μωρέ γειτόνοι τώρα που θα 'στε μόνοι
θα χάσετε για πάντα της ζωής σας το τιμόνι
μαζί κι οι αρχοντάδες κι όλοι οι χαρτογιακάδες
θα χάσουνε το νοήμα να βγάζουνε παράδες.
Και τότε η αδιαφορία σα δίκαιη τιμωρία
θα πάρει μία θέση κι αυτή στην ιστορία
μαζί με την «Ηρώων» και την «Ελευθερίας»
θα φτιάξετε του Γιάννη μια πλατεία «Αδιαφορίας

Active Member - Fiera


Στίχοι:
Κοίτα πιο πέρα - εκεί μπορεί να τη δεις.
Εκεί πέρα, αν πιστεύεις θα τη βρεις
Σαν αέρα· νιώσε κι εσύ τη Fiera.

Από την άκρη του ονείρου, κάπου στου ήλιου τη δύση,
στην αγκαλιά της ομίχλης η νύχτα είχε γεννήσει
το πιο παράξενο κι όμορφο πλάσμα,
μάλλον της φύσης το όγδοο θαύμα.
Fiera - δίνει δροσιά στον αέρα,
κάνει τα φίδια να κυλιούνται πιο πέρα.
Σε ξεχάσαν παντού οι φοβισμένοι ανθρώποι
και μαραζώνουν ολάκεροι τόποι.
Υπάρχουν τρόποι - υπάρχει αλήθεια,
υπάρχουν δρόμοι στα παραμύθια.
Τώρα είναι άδεια η γυάλινη σφαίρα,
κοίτα έξω υπάρχει η Fiera.

Αρχίζει η μέρα τη βλέπω να κρύβεται στο φως,
την ψάχνει ο αέρας πιο πέρα· γυρνάει μονάχος και τυφλός.
Ακούω γέλια κι αμέσως μου ψιθυρίζει στ' αυτιά
"καλημέρα..."
Έχει τα χέρια απλωτά κι ένα ζευγάρι φτερά,
στέκεται όρθια ή χορεύει στης βροχής τα νερά
που καθρεφτίζουν μυστικά και καμώματα
των ανθρώπων τα πικρά και μονοκόμματα.
Μέσα απ' τη λάσπη βρίσκει πάλι ένα κρυφό μονοπάτι
και με κοιτάζει από μένα σαν να περίμενε κάτι.
Τέτοιο γινάτι μ' έχει μαζί παρασύρει
σαν "αγαπώ" που ποτέ του δε χαλάει χατήρι.
Έχει λυτά τα μαλλιά της, στα μικρά δάχτυλά της
σκαρώνει χάρτινα καράβια - σαλπάρουν τα όνειρά της,
κοχύλια στ' αυτιά της και χίλια χρόνια μπροστά
ακούει να γίνονται τ' αδύνατα απ 'το τώρα, δυνατά.
Κρατάει τα δάκρυα στα μάτια κλειδωμένα
κι η περηφάνια της κοκκίνισε μελάνι στην πένα·
σ' άσπρο χαρτί δε το χωράει τ' όνομα της,
Fiera

Active Member - Φυσάει κόντρα


Στίχοι:
Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.

Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω.
Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω.
Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω,
από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω.
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.

Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία
που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία,
άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη,
γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη
να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα
να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα
μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή.
Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.

Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου.
Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου,
την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου,
κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου.
Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη.
Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη
και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή,
ούτε σιωπή.

Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί

Active Member - Καλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου


Στίχοι:
Βάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου
που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου
αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις.

Καλώς ήρθες, παράξενε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.

Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μια προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω.

Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής

Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα
άκου, λοιπόν, τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα μου
πες αναβάλλεται η γιορτή
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά

Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

Γι' αυτό και εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις
κάτω από το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο,
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες
αυτοκράτορα με χρίσανε, με κάναν στρατηγό,
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.

Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.

Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου
προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό
αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,
αυτοί φυλάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν
όταν με σκοτώναν, κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι πρόλαβαν από εκεί συγχωρεθήκαν.

Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρήκες σκοπό
πάρε μια κούπα πάρε ψωμί και κόψε
να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομα σου
θα πω αναβάλλεται η γιορτή
πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου.
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε
δε κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.

Active Member - Αύριο


Στίχοι:
Σε βλέπω να τρέμεις και να χλωμιάζεις,
δαρμένες συλλαβές αδέξια γύρω ν' αραδειάζεις,
λίγο-λίγο ν' αδειάζεις από τα λόγια τα επιχρυσωμένα
ανάμεσα σε πυρά διασταυρωμένα.
Ξεφτισμένα ονείρατα, κουφάρια στυλωμένα,
μακρυά από μένα της σιωπής τα περιμαζεμένα.
Από τα σωριασμένα ακούω στο μισοσκόταδο
τραγούδι ανοιχτόκαρδο, γεράκι στο λιόκλαδο
που αναπολεί τα πρώτερα τ' αλύγιστα,
τα λόγια τα μονάκριβα, τ' αμεταχείριστα.
Τα όμορφα, είναι αθάνατα τα όμορφα
κι οι ασχήμιες στηριγμένες με σαπιόκαρφα.
Μιλάς γι' αυτές, μου τις σερβίρεις γι' αύριο·
με τη βλακεία εξημερώνεις κάθε άγριο
πουδραρισμένες φάτσες, αγάμητες κυράτσες,
καλλιτεχνάδες, διανοούμενους λινάτσες,
φουρκισμένα, μισοκαυλωμένα νιάτα,
φουσκωμένα κορμάκια, μικρά ανάλαφρα πιάτα.
Θάματα, μου λες για θάματα
σαν κηδεμόνας ναρκωμένος απ' τα αγιάσματα.
Κυνηγός και δεσμοφύλακας μου τάζεσαι,
με κλειδώνεις, με κομματιάζεις, με μοιράζεσαι.
Μα ένα σου λέω και κράτα το -
συνομήλικος είναι ο φόβος με το θάνατο.

Αύριο - ό,τι κι αν πεις για το αύριο
πάλι θα 'ναι σα ποιήμα με λόγια αφηρημένα.
Αύριο - περιγραφή σε ναυάγιο
με τον καπετάνιο να 'χει τα χέρια σταυρωμένα.
Αύριο - όποιον και να 'χεις δίπλα σου άγιο,
δε σου βγάζει απ' το κεφάλι ιδέα θαυματουργή.
Αύριο - ανηφορίζω και θα ζήσω το αύριο
σα να τραβάω μια γάζα απ' την πληγή.

Μ' ανέκδοτα ξενέρωτα μας ζάλισες τον έρωτα,
το αύριο παρέλυσε σε βράδυα αξημέρωτα.
Σου τέλειωσαν τα θέματα, τα όνειρά σου ψέμματα
και τα μυαλά στα σύννεφα ακατέβατα.
Δε ξέρω αν βλέπεις και πως αντέχεις
ν' αναμασάς το ίδιο σενάριο, στα ίδια να επιστρέφεις,
ξανά πάλι σα τη μέρα της μαρμότας
το κουμπί να ψάχνεις της ξεκούμπωτης σου ρόμπας.
Και τα πράγματα, τα ίδια πράγματα
μαντεύεις χωρίς ρίσκο και βουλωμένα γράμματα.
Μ' αν δε κοιτάς όπου πατάς, θα πέφτεις στη παγίδα,
την ίδια με το θάνατο απλώνετε αρίδα.
Φτιάχνεις τ' αύριο όπως το χθες και το μεθαύριο,
κατάπιες και τον πυρετό, παγώνεις τον υδράργυρο,
αράδα πας και δε ρωτάς - μη με ρωτάς -
στήσε αυτί, στα νιάτα σου χρωστάς
πολλά, αλλά της πέτσας σου σηκώνεται η τρίχα
και πετάς από τα όμορφα τη ψίχα·
ενώ εγώ με όσο νου μου φτάνει για να στέκω,
αρχάριο και μαγικό το αύριο θα βλέπω.

Αύριο - και μας τελειώσαν τα θάματα.
Κλειστά περάσματα, τσάμπα τ' αγιάσματα
κι εσύ βρωμονιόβγαλτε κοιτάς κατάματα
τ' ασάλευτα και τ' αχάλαστα
που ο φόβος τα κρατάει μακρυα - μην αγγίζεις -
προς τα πίσω μοναχά στα τυφλά να βαδίζεις,
μακρυά από μένα ονείρατα ξεφτισμένα·
μακρυα από μένα δανεικά ονείρατα ξεφτισμένα
Αύριο...
Θα ζήσω τ' αύριο σαν να τραβάω μια γάζα απ' τη πληγή.

Active Member - Λαβωμένο Ξωτικό


Στίχοι:
Δάκρυα που κυλήσανε για σένα γίνανε τραγούδια
λόγια που είχα ακούσει θυμωμένα ,ναι τα ακούω και εδώ.
νύχτες που απ' τα ξίδια, στήναμε χορό με τα αγγελούδια
έψαχνα στα σύννεφα τα μάτια σου κάπου να βρω.

Έπαιρνα από πίσω το αίμα που 'τρεχε απ' τις πληγές σου
μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
σου άπλωνα το χέρι να έρθεις λαβωμένο ξωτικό.

Και εγώ θυμάμαι παντού να σε ψάχνω ξωτικό
να δω αλήθεια αν είσαι όπως μου λέγανε κακό
να αντικρίσω τα μάτια σου, το μαγικό σου βλέμμα
που είχα ακούσει όποιος σε δει θα ποτίσει λεει ψέμα.
Και θα πνίγει τα όνειρά του στη χαρά σου
θα πουλάει απ' τη ζωή φτάνει να σέρνεται κοντά σου
κι αν ναι θα τον φοβίζει η μοναξιά
και ο χρόνος θα περνάει αργά και συνέχεια θα πονάει.
Μα ποτέ δε μ' ένοιαξαν τα λόγια ξωτικό
κρατούσα μέσα μου για χρόνια ένα θαμμένο μυστικό
και μπορεί όταν θα σε δω αν ταιριάξει να σου πω
για ποιο λόγο εγώ ψάχνω τόσα χρόνια να σε βρω.
Και ακολουθώ το αίμα που τρέχει απ' τις πληγές σου
χωρίς ποτέ να ζητιανεύω λίγο απ' τις χαρές σου
χωρίς να θέλω να χαρώ κάτι κλεμμένο
ίσως μπορεί εγώ να ξέρω γιατί τρέχεις λαβωμένο.
Και σκεπάζω τις σταγόνες απ' το αίμα σου καλά
αν σε βρούνε πληγωμένο για' μένα θα' ναι αργά
ποτέ δε θα μπορέσω εγώ τα μάτια σου να δω
και θα χαθώ χωρίς να ξέρω αν αγαπώ

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
σ' έχει προδώσει το αίμα που κυλάει ξωτικό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
και εγώ σ' ακούω παντού, μη φοβάσαι είμαι εδώ.

Το μυστικό μας λοιπόν το κρατάω καλά κρυμμένο
συνέχισε να τρέχεις να γυρνάς κυνηγημένο
και εγώ θα 'μαι εκεί πίσω από σένα μια βαριά αναπνοή
να μας σκεπάζει σαν ομίχλη και μπορεί
όποιος ψάχνει να σε βρει και δεν ξέρει γιατί
τα σημάδια που αφήνεις δεν θα δει, θα χαθεί
μα εγώ σε ακούω καλά, φοβισμένο μου μοιάζεις
για πρώτη φορά ξωτικό δε με τρομάζεις.
Και είμαι εδώ το χέρι μου σου απλώνω
παίρνω κουράγιο και μπορώ και μετανιώνω
για όλα εκείνα που είχα πει στα βαριά δήθεν τραγούδια
που δεν μοιράστηκα κρασί με τα αγγελούδια.
Τώρα μπορώ να σου πω όταν θα σε δω
πως μες τα μάτια σου εγώ ψάχνω καιρό
λίγη απ' τη φωτιά, λίγο από το παραμύθι
και λίγο αγάπη να με σώσει από τη λήθη
Γι' αυτό θάψε όλες τις ψεύτικες χαρές σου
έχω σκεπάσει όλο το αίμα απ' τις πληγές σου
βάλε όλα τα άστρα του ουρανού για νυφικό
και έλα μαζί μου λαβωμένο ξωτικό.

Έκλεβα λιγάκι από τις ψεύτικες ρε τις χαρές σου
μοιάζει η νύχτα να κερνάει με χαρά το κακό.
Μέσα μου κρατούσα ένα θαμμένο χρόνια μυστικό
είσαι κοντά μου το νιώθω λαβωμένο ξωτικό.

Active Member - Φύλακας Άγγελος


Στίχοι:
Σ' έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη
όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί
με ένα τσιγάρο ή μ' ένα ποτήρι στο χέρι
κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή
σ' είδα χειμώνα σ' ένα χώρο ζεστό μικρό
και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί
σ' είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό
και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί.
Σ' είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο
και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς
σ' είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο
και γούσταρα λόγω τιμής
σ' έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις
να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια
σ' έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις
τα 'χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια.
Σ' είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις
να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις
σ' έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ' αποφεύγεις
στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις
με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί
σ' είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη
τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί
έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Ρε, δε με νοιάζει από που 'ρθες σου λέω
κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί
στον ουρανό ν' ανέβω και να τα λέω
πάω στοίχημα πως θα 'σαι και εκεί
Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ' έστειλε, τι θες
ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη,
εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές
σ' ένα φύλακα άγγελο αλήτη.
Δε σ' έχω πιάσει πάνω απ' άλλους να θέλεις ν' ακουστείς,
όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας
δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς
τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς
υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις
και νιώθω πως ακούς πάντα τ' "Ονειρολόγιο",
ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης
που είν' η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο.
Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή,
ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο
υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή,
ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο
υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι
θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη
μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι
και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει
Μου 'παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα
τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε
τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα
κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε
εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά
όταν θα ψάξω από πάνω απ' τη σκηνή
σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά
πάω στοίχημα ξανά πως θα 'σαι εκεί.

Active Member - Guantanamo



Στίχοι:

Πάμε παρέα, αδερφέ μου, μη κάνεις κράττει.
Το έχω άχτι να περάσω απ' τον συρμάτινο φράκτη
και τον ήλιο να θαμπώσω για λίγο,
να μη μας πάρουν χαμπάρι όσο θ' ανοίγω και θα πνίγω
στης γης τα ρήγματα, τα πιο όμορφα κρίματα,
ζωής θελήματα, της φτώχειας γεννήματα,
μονάκριβα ποιήματα και δίπλα στα θύματα
η παρέα μου ίχνη αφήνει, και πατήματα

Πάμε...

Υο! Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa.
Non vogliamo questa guerra che ι contro l'umanita.
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta,
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera.

Τρομάξτε τους ήδη φοβισμένους δεσμώτες
με λόγια και νότες κι οι ατσάλινες πόρτες
ραγίζουν κι οι ταπεινοί τα ουράνια αγγίζουν,
δυο πύρινα μάτια και πύργους γκρεμίζουν.

Πάμε...

A Guantanamo in gabbia c' ι anche gente innocente,
gente presa a caso che non c' entra niente.
Dove sono i processi? Le prove? I diritti?
Noi non stiamo zitti, non stiamo zitti.

Falso, falso, falso, falso grande capo,
sei un capo solo col fucile puntato.
Non ti rispetta piϊ nessuno ormai nel mondo.
Guantanamo e la guerra non nascondono il tramonto.

Noi non vogliamo Bush e faraoni predatori,
petrolieri ricoperti di rubini e ori.
Noi non vogliamo Bush che coltiva il terrore -
ultima spiaggia e speranza per restare al potere.
Schiacciati in fondo al mondo come sardine
eppure ancora vedi che l'umanita combatte e vive.
Questo canto vola, oltre oceani e colline
dove un nuovo mondo sorge e per voi c' ι scritto: "Fine".

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

How can we free the prisoners of war,
from indefinite detention down in Cuba?
I feel sorry for the innocent ones who suffer,
so we dedicate this one to all world leader.
If you live in a glass house, don't throw stones.
What gives you the right to invade people's homes?
Terrorism is something that we can't condone,
but there is more than one reason why the towers came down.

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά

Vamos aser lo imposible
por una vez mas como embieja saga
con un tripulacion puro la roja armada
que viene de los sinquo orizontes del mundo.
Curagaro deada da aqua
y ensima las barreras enredal istorias
nosostros quon allas de barro y las palabras ammos
libertaremos el fuego en Guantanamo.

Je repense aux images des prisons de Guantanamo

Des hommes dans des cages, traitιs comme des animaux

En dιtention ' loin de Genθve et ses conventions

Certains sont innocents de toutes ces accusations

Faire subir aux autres ce qu'on n'aime pas subir

C'est comme ηa qu'ils poussent les terroristes ΰ agir

Je dis Attention !!! Car je sens monter la tension

Ces provocations auront de graves rιpercussions

Nos dirigeants passent leur temps ΰ semer le vent

Quand vient la tempκte, les tours tombent en miettes

Et qui ramassent les pots cassιs? C'est malheureusement

Nous toujours nous encore nous les innocents

Πάμε, φώναξε σ' όλους πως πάμε,

μιλάμε, αγαπάμε, νοιώθουμε και τα δεσμά τους σπάμε.

Ανταμώνουμε και σ' άλλη γλώσσα μιλάμε,

στου ονείρου την άκρη περνάμε.

Noi non vogliamo Bush, il figlio di papa.
Non vogliamo questa guerra che ι contro l'umanita.
Noi prenderemo il sole, il sole e la liberta,
sulla spiaggia di Guantanamo il vento ci portera.

Non stiamo zitti...

Noi non vogliamo Bush...

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.
Πάμε σαν διψασμένα πουλιά

μέχρι το Γκουαντανάμο

να πάρουμε τη φωτιά.

Vamos como pajaros del fuego

en Guantanamo,

libertaramos el fuego

Des oiseaux volent vers les terres

De Guantanamo l'ξle de l'enfer

Πάμε σαν διψασμένα πουλιά
μέχρι το Γκουαντανάμο
να πάρουμε τη φωτιά.

Lets wonder, lets fly, lets find us
in Guantanamo and free the fire.

Ότι και να πεις κανείς γι'αυτό το κομμάτι είναι ελάχιστο.. RESPECT!

Active Member - Θα'θελα να'μουν



Στίχοι:

Θα 'θελα να' μουν μελάνι στην πένα του Καστοριάδη
και οργή πάνω στα μάτια του Πάμπλο,
γερασμένο σκυλί μπροστά απ' την πύλη του Άδη,
να γελάω και να θέλω τα σωθικά μου να βγάλω.
Να σας τη σπάω συνεχώς σαν τον Ραφαηλίδη,
αν γονατίζετε για κάποιο θεό,
να 'χα μια γλώσσα φαρμακωμένο λεπίδι,
αντί μια ψυχή ναυάγιο σε απέραντο βυθό.
Να 'μουν Εβραίος το '40 στη Θεσσαλονίκη
ή ένα κύμα μεγάλο πάνω στα ξερονήσια,
να 'στελνα πίσω τη ντροπή σ' αυτούς που ανήκει
και μια συγνώμη σ' αυτούς που χαθήκαν περίσσια.
Θα 'θελα σκλάβος να 'μουν με μαστιγιές στη πλάτη,
να κουβαλάω μάρμαρα του Παρθενώνα,
πεισματάρης μαθητής του Σωκράτη,
και τυφλός χριστιανός κάπου στον πρώτο αιώνα.
Στίχοι τούρκου ποιητή γραμμένοι σε λευκό κελί
και λίγο ελεύθερος στη χάση και στη φέξη,
να 'μουν αλλόθρησκου στο κούτελο φιλί
και το γέλιο το πικρό στο Πέραμα του Ξέρξη.
Να 'χα πάρει Ι 5 επί επταετίας,
να μην αντίκριζα μάτια προδομένα
κι από χέρι αριστερό άνευ αιτίας,
ψηφοδέλτιο άκυρο αλλαγής το '81.
Θα θελα να 'μουν μελωδία άγνωστη του Χατζηδάκη
και το επόμενο βιβλίο του Κοροβέση,
απ' τα ράσα αφορισμένος σαν τον Καζαντζάκη,
να παω μ' αθάνατους αν περισσεύει θέση.
Του 2004 να λείπω το Σεπτέμβρη,
θα πάρει η μπάλα πολλούς στο πουθενά,
τα ποντίκια θα χορεύουνε στ' αλεύρι,
γνωστή εικόνα εγώ θα πάρω τα βουνά.

Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
δήθεν για μένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα
και δεν είναι γραμμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
τα μυθοπαρμένα.
Θα 'θελα να 'μουν όσα σκότωσες πριν από μένα,
σειρά μου και μένα.

Θα 'θελα να 'μουν μετανάστης στο μεταγωγών,
μπάτσος αυτόχειρας που τέλειωσε ωραία.
Μια φωνή δυνατή που αναφέρεται απών,
έλληνας λοχαγός που δεν πήγε στην Κορέα.
Μια στιγμή από το όνειρο του Ρήγα
και ντοκουμέντο μυστικό από τη Βάρκιζα,
ένα τραγούδι καμπίσιο από κολίγα
και το δάφνινο στεφάνι θα στο χάριζα.
Θα 'θελα να 'μουν ψωμί και κουκούτσι από ελιά
δίπλα σε άδειο από νερό χρυσό κανάτι
που θα καθόταν στο λαιμό του βασιλιά
στο γάμο του λαού με το παλάτι.
να 'μουν η πρωτη διαγραφη απο το ΠΑΚ,
χαμένη μπάλα του γκολφ ξεμωραμένου εθνάρχη,
να 'μουνα σάτιρα σ' ένα κοινό γεμάτο τρακ
και τραγουδιάρης που να μη σέρνεται όπου λάχει
Να 'μουν η αντοχή του Ρένου του Αποστολίδη,
μια ιστορία αφηγημένη απ' τον Κατράκη?
θα 'θελα να 'μουν σ' αλάνα αυτοσχέδιο παιχνίδι
κι ισόβια κάθειρξη απλά για ένα γκαζάκι.
Του Κώστα Βάρναλη να ήμουν η "Καμπάνα"
και το πινέλο του Θεόφιλου στο αίμα,
Θα θελα να 'μουν όσα δε σου 'παν, μάνα,
μήπως και δε με γένναγες μέσα στο ψέμα.

Αφού είμαι άτυχος και δεν ξαναγεννιέμαι,
έφτιαξα μόνος μου κάτι να καυχιέμαι.

Active Member - Καληνύχτα μαλάκα



Στίχοι:


Καληνύχτα,
άλλη μια μέρα χαλάλι
πέφτει δίπλα
στο γυρτό σου κεφάλι
τα μάτια σου βαριά
περιμένουν τ'όνειρό σου
τάχαμου,τάχαμου
το δρόμο για το λυτρωμό σου
ξεφορτώσου
ο,τι νομίζεις κακό
όσο κοιμάσαι η ρουτίνα
παύει να 'ναι ριζικό
κι οι φόβοι σου
εκεί δείχνουν μονιασμένοι
με τη λαχτάρα σου,τη στοιχειωμένη
σφίξε καλά το φως
το φυλαχτό σου
είναι περίσσεμα
απ'το πιο καλό ονειρό σου
είναι το ξέπλυμα
εκείνου απ'τις τύψεις
είναι ο,τι έχασες
κι ο,τι θα κρύψεις

Καληνύχτα μαλάκα..........η ζωή έχει πλάκα
Καληνύχτα μαλάκα...........η ζωή έχει πλάκα

Καληνύχτα μαλάκα.....
ενός φίλου η ατάκα
μιας και ξέμεινα απόψε
του την έκανα τράκα
Η ζωή έχει πλάκα......
έτσι είναι Σωκράτη
σε τρώει όλη τη μέρα
τη νύχτα θέλει κρεβάτι
σε γεννάει,σε γερνάει
σου χαρίζει στιγμές
σε ξεχνάει,σε ξερνάει
σε γεμίζει ρωγμές
Γέλα ρε ,δεν βαριέσαι
όλα είναι συνήθειο
μην δακρύσεις,γιατί...
θα σε πάρουν για ηλίθιο
Καληνύχτα μαλάκα.....
μοναχά να θυμάσαι
αύριο πρωί
το ίδιο μαλάκας πως θα 'σαι

καληνύχτα μαλάκα....η ζωή έχει πλάκα
καληνύχτα μαλάκα.....η ζωή έχει πλάκα